Η γυναίκα στην αρχαία Ελλάδα, και κυρίως στάς Αθήνας του Περικλέους, με τα φορέματα πού φορούσε δεν ήταν ντυμένη, ήτον σκεπασμένη, τυλιγμένη, λίγο ή πολύ, μά πάντα μ' έναν τρόπο πού άφηνε λεύτερο το σώμα στις κινήσεις του κι' ανέγγιχτο στις πλαστικές γραμμές του...............
Έτσι, όχι μόνο δυο γυναικεία σώματα δεν μπορούσαν να είναι στο ίδιο καλούπι χυμένα- καθώς τώρα
αλλά και η ίδια γυναίκα δεν μπορούσε να ντυθεί δεύτερη φορά όμοια κι' απαράλλαχτα με την πρωτητερινή................
Απλούστατα γιατί δεν ήτον δυνατόν τ' απλόχωρα κυματιστά φορέματα της να σχηματίσουν τις ίδιες κ' απαράλλαχτες δίπλες και καμπύλες δυο φορές, κι' αν ήτον ακίνητη, ακόμα περισσότερο όταν έκανε κάποια κίνηση. Πρόσεξε τ' ανάγλυφα τής ζωοφόρου του Παρθενώνος και περισσότερο τις έξι μαρμαροκόρες του Ερεχθείου- καθεμιά αλλιώτικη κι' ας φαίνωνται όμοιες.......
(Γεωργίου Δροσίνη, ¨Ερση)
